Huidige toestand

In het voorjaar van 2024 was de definitieve bestrating af en verklaarden de projectontwikkelaars het project Simon Stevin voor gereed. Op de plaats van de voormalige kazerne verrees een woonwijk met zowel hoogbouw als grondgebonden woningen in rijtjes en vrijstaand. Niet alle kazernegebouwen werden gesloopt, twee legeringsgebouwen werden door wooncorporatie Woonstede gekocht en verbouwd. Zo werden 40 appartementen gerealiseerd en in 2019 in gebruik genomen.

De wegenstructuur van de kazerne is verdwenen, evenals de vroegere kazerne-ingangen. De hoofdingang van de wijk ligt in het verlengde van de weg die voor de legeringsgebouwen lag. De Nieuwe kazernelaan is niet langer de hoofdweg langs de kazernes en deels ontmanteld en gedegradeerd tot ventweg. Zo'n 10 meter ten oosten hiervan is een nieuwe weg met gescheiden rijbanen aangelegd die verderop Parklaan wordt genoemd, maar hier ter plekke Generaal Hackettlaan. Vanaf deze laan kan de hoofdontsluiting van Simon Stevin worden ingereden. Vanaf dit punt ziet men rechts de twee voormalige legeringsgebouwen, en links drie hoge appartementenblokken.

Geschiedenis

In 1938 werd een landelijk bouwprogamma gestart voor zestien infanteriekazernes, waarvan de naastgelegen Elias Beeckmankazerne er één is, en acht andere kazernes voor ondermeer artillerie. De Simon Stevinkazerne is één van deze acht kazernes gebouwd op de garnizoens-defileerplaats op de Langenberg en was niet voltooid tijdens de Duitse inval in 1940.
Wel werd de gedeeltelijk gerealiseerde kazerne op 26 juni 1939 in gebruik genomen door het 12e Regiment Motor Artillerie (RMA), dat ook soldaten in barakken achter de Mauritskazerne moest onderbrengen. In de meidagen van 1940 vocht 12 RMA in de Grebbelinie
De Duitse bezetter liet de kazerne afbouwen inclusief toevoegingen als uitkijktorens en schuilkelders. Voor de duur van de bezetting ging de kazerne als Langenbergkaserne door het leven en werd gebruikt om troepen van de Waffen SS te legeren.

De vroegere hoofdingang.

Na de bevrijding werd er in 1946 het 2e vredes- cq. opleidings-regiment Luchtdoel Artillerie gelegerd. Eerst werden er opleidingen voor troepen bestemd voor de inzet in Nederlands-Indië gegeven, naderhand voor de Landmacht in Nederland. Ook  in 1946 vond er de heroprichting en vestiging van de School Reserve Officieren Geneeskundige Dienst plaats.

Op 1 november 1951 werd op de Simon Stevinkazerne het 2e Regiment Verbindingstroepen opgericht. Op 23 november dat jaar kwam uit Utrecht de eerste opleidingscompagnie, spoedig gevolgd door anderen. In Ede werden eerst de kortdurende opleidingen voor lijnwerker, berichtenkantoorpersoneel en centralist ondergebracht. Ook de naastgelegen Elias Beeckmankazerne werd na het vertrek van de algemene opleiding van onderofficieren door de verbindingsdienst overgenomen.
In 1954 was het grootste deel van de opleidingen uit Utrecht overgekomen naar Ede, ook de Kaderschool voor dienstplichtig onderofficieren en de School Reserve Officieren Verbindingsdienst. De monteursopleidingen kwamen in 1963 vanuit Utrecht naar Ede, vanaf toen waren alle opleidingen voor de verbindingsdienst op de Simon Stevin- en Beeckmankazerne ondergebracht. Deze twee kazernes bleven op een kleine uitzondering na tot aan de afstoting haast het exclusieve domein voor de verbindingsdienstopleidingen, parate onderdelen waren er niet.
Vanaf 1983 zou de kazerne samen met de Elias Beeckmankazerne onder Kazernecomplex Ede-Oost vallen.

In januari 1987 haalde de Stevinkazerne de landelijke dagbladen toen er een spectaculaire wapendiefstal plaats vond. Uit de wapenkamer van de StStCie van de verbindingsdienst werden 62 Uzi`s en 5 pistolen ontvreemd. De daders bleken later een inmiddels afgezwaaide dienstplichtig soldaat en drie handlangers.

In 1988 werd de uit Harderwijk afkomstige School Militaire Inlichtingen Dienst (SMID) gevestigd. Deze school ging in de wandelgangen ook door het leven als "spionnnenschool" en als "sectie stiekem". Hier werden opleidingen gegeven voor ondermeer codeontcijfering, inlichtingen, Russische taal en het verhoren van krijgsgevangenen. Vanwege de link met elektronische oorlogsvoering lag een verplaatsing naar de Ede waar de verbindingsdienst zat voor de hand. Na het einde van de Koude Oorlog veranderde de inhoud van het lesprogramma van de SMID.
Vanwege de centrale ligging van Ede volgde later de vestiging van het Coördinatiecentum Calamiteiten Koninklijke Landmacht.

De naamgever

Simon Stevin werd in 1548 in Brugge geboren en werkte aanvankelijk als kassier en boekhouder in Antwerpen, later als klerk bij de belastingen te Brugge. In 1581 verhuisde hij naar Leiden om daar te studeren en daarna uit te groeien tot een uiterst veelzijdig wiskundige, natuurkundige en ingenieur.
Rond 1590 werd hij adviseur van prins Maurits en hij ontwierp vestingwerken en legerkampen op wiskundige basis. Omstreeks 1600 stelde hij een onderwijs-programma op voor een ingenieursschool te Leiden. Hij hield zich ook bezig met sterrenkunde en verklaarde de getijden met de aantrekkingskracht van de maan. Voor Prins Maurits ontwierp hij een zeilwagen die een voor die tijd ongehoorde snelheid van 50 km/u kon halen.
Simon Stevin zou na een vruchtbaar leven in 1620 overlijden

Overig

De Simon Stevinkazerne was qua oppervlakte de grootste kazerne van Ede, het oudste gedeelte werd opgezet volgens het paviljoensysteem. Dit gedeelte met de legeringsgebouwen en het exercitieterrein besloeg maar een klein deel van het totale kazerneterrein. De opzet en ruimtelijkheid van het oudste deel leken een voorbode te zijn van de grote kazernes van begin jaren '50 van de twintigste eeuw. Deze stedenbouwkundige opzet werd bij geen van de andere kazernes in Ede toegepast, ook niet elders bij kazernes uit deze bouwperiode.
De bouwstijl van het oudste deel is zakelijk-expressionisme. De kantine was in wederopbouwstijl. De rest van het complex werd gebouwd in de stijlen uit de jaren '70 en '80 en was architectonisch weinig opmerkelijk.